STERKE VROUWEN

22 mei 2019 Jacqueline Eenens

Iedere keer als ik een vrouw ontmoet die borstkanker heeft (gehad) word ik geraakt door de moed en kracht die ik in haar zie. Vandaar dat ik ook zo trots ben dat ik van de Leidse Kunstenaar Casper Faassen het schilderij ‘Lisa’ dat bij ons al heel lang aan de muur hangt, mag gebruiken als het logo van mijn praktijk Up and Up Coaching. Lisa vertegenwoordigt in mijn ogen een sterke vrouw. Enigszins beschadigd, maar sterk overeind.

Het traject dat volgt na de grote klap van de diagnose borstkanker wordt vaak gevolgd door tegenslag na tegenslag. Toch lukt het de vrouwen iedere keer weer om de kracht terug te vinden, de bakens te verzetten, moed te verzamelen en weer door te gaan.

Een klein (of eigenlijk heel groot) voorbeeld uit mijn praktijk is een jonge vrouw met jonge kinderen. Voor de meeste (ex-)borstkankerpatiënten is onderstaand lijstje heel herkenbaar. Maar even voor degenen die gelukkig onbekend zijn met borstkanker. Stel je eens voor dat je in anderhalf jaar tijd te maken krijgt met:

– Diagnose borstkanker
– Chemotherapie met alle mogelijke bijwerkingen zoals
– Haarverlies
– Operatie (amputatie)
– Bestralingen
– Hormoonkuur
– Toch maar andere hormoonkuur
– Opkrabbelen
– Borstreconstructie d.m.v. een dubbele diepflap (8 u. durende operatie)
– Weer opkrabbelen en dan…
– Vol goede moed weer verder

Maar intussen ook nog:
– Zoveel mogelijk de regie in eigen handen houden en
– Van ziekenhuis veranderen
– Omgaan met tegenslagen en dieptepunten
– Een eigen bedrijfje opstarten
– Een jong gezin runnen
– Van het leven genieten

Het is bijzonder om deze dame en zoveel andere vrouwen, sterk of even iets minder sterk (want dat mag ook en is meer dan normaal) te mogen begeleiden en te helpen om iedere keer weer hun kracht te vinden.

Ik word daar zelf ook weer een beetje sterker van.

Klik hier voor meer informatie over Casper Faassen: www.casperfaassen.com.

Hoe vertel ik het mijn kinderen?

Borstkanker komt het meest voor in de leeftijdscategorie 60+, maar ook jonge vrouwen kunnen erdoor geraakt worden. Ik was zelf 45 jaar en ook mijn eerste gedachte na de diagnose was: hoe vertellen we dit aan onze kinderen?? Ik weet zeker dat dit ook de eerste zin was die ik uitsprak toen ik de diagnose hoorde. Die kinderen waren toen 10 en 12 jaar. Hiervoor was toentertijd geen begeleiding vanuit het ziekenhuis en wij hebben ons gevoel gevolgd…. Soms ‘tell it like it is’ en soms zorgen en onzekerheden die je hebt, achterwege laten.

Nu de tijd is verstreken en de kinderen volwassen zijn, kunnen zij vertellen dat vooral de warmte, saamhorigheid en hulp die ons gezin voelde vanuit onze naaste omgeving, hen het meeste is bijgebleven uit die periode. Dat is alleen maar iets waarop je kunt hopen.
Wat ik onlangs in een workshop over rouw en verlies en gisteren ook weer in een cursus heb geleerd, is dat openheid naar kinderen toe goed is, ook bij (heel) jonge kinderen. Het is daarbij heel belangrijk je informatieverstrekking aan te passen aan de leeftijd van de kinderen. Een jonge cliënte in mijn praktijk heeft de termen ‘toverdrank’ voor chemo bedacht en ‘toverstralen’ voor bestraling. Een creatieve en mooie oplossing om nare zaken en termen wat eenvoudiger en aangenamer te vertalen naar haar jonge kinderen toe. De meeste cliënten zijn wat ouder en spreken volwassentaal met hun kinderen. Maar dan nog kan het lastig zijn te bepalen wat je deelt en laat zien en wat niet.

Voor heel jonge kinderen is door een moeder de Chemokalender bedacht. Hiermee kun je inzichtelijk maken voor jonge kinderen wanneer een behandeling moet gebeuren en hoe mama zich voelt. Eigenlijk heel simpel en tegelijk ook heel effectief. Sowieso handig, ook voor ‘grote’ mensen, dan hoef je niet iedere keer uit te leggen hoe je je die dag voelt! In onderstaand bericht kun je lezen over de Chemokalender en deze ook downloaden en printen.